Wednesday, April 8, 2009

free writing

Medyo pangit ang last 2 weeks ko. But the normal things that I usually do are all the same, no alterations, pare-pareho lang araw-araw. Pinapayat ako ng isang linggong 10-6 shift. Mabuti na lamang wala masyadong ginagawa, mga saksakan lang, disgrasya sa motor at ilang mga panganganak ng mga batang hindi pa dapat manganak. Kahapon, ang last day ng duty ko for this week at mabuti naman wala masyadong problema. Nagkaroon ng bagong nurse, hindi volunteer kasapi ng NARS program ng DOLE, inorient siya at may mga pagkakataong ako din ang nago-orient sa kanya. Magiging Masaya na ngayon kasi may dumagdag sa mga listahan ng mga kikilalanin ko.

Pagkatapos ng duty, niyaya ako ng mga batchmate ko na pumunta sa isang spring resort (malumpati) juts do some bonding. Gusto kong pumunta despite lacking of sleep because I want this kind of socialization. Refreshing the friendship that we have. Some brought great news one has none. He told some not so good realities in his life. But I am glad that he thinks he has moved on.

We don’t need help. Helping someone when you say it’s a Samaritan Help, is not helping to ask for something in return. It is not helping one function perfectly so that you can own it. Hindi naman hinihingi ang tulong mo, bakit mo pinagpipilitang tumulong at our own expense too? And now you are claiming that you have helped?! And parang sa iyo na ang lahat. Letting the people know that everything is because of you. Parang sobra na ata yun. Pero it’s not a surprise knowing you and the folks you have been to.

No comments: